Als mensen voor de eerste keer mijn praktijk binnenstappen, kijken ze vaak bedenkelijk en/of verwonderd naar mijn uitgebreide collectie Duplo die er uitgestald staat. Ik zal hier meteen al maar bekennen dat ik een matige tot zware Duplo-verslaving heb…
Ook als ik vormingen geef en mijn Duplo-kistje op tafel zet dan zie ik vaak wenkbrauwen die fronsen of hoor ik steevast: “allez zeg, we gaan vandaag met poppetjes spelen”.
En net zulke opmerkingen of reacties vind ik heerlijk, want dan weet ik dat de magie van Duplo zijn intrede kan doen en dat ik mijn mensen kan laten meegenieten van de wonderbaarlijke reis in de wereld van Duplo. Klaar om mee te reizen? Hier gaan we!
Wat maakt voor mij Duplo dan zo wonderlijk en onmisbaar in mijn coachings met cliënten, koppels, gezinnen en in teambegeleidingen?
Via het inzetten van Duplo geven we onszelf en onze cliënten meer dan enkel verbale taal. Want het is niet altijd evident om voor alles de juiste woorden te vinden, soms zijn er zelfs gebeurtenissen waar gewoon geen woorden voor bestaan om uit te drukken wat we voelen.
En dat doet Duplo zijn intrede en creëren we een extra taal, die ervoor zorgt dat we zowel visueel, auditief, tastbaar en via beweging aan de slag gaan, en dat allemaal tegelijkertijd.
Het geeft ook de mogelijkheid om een volledige context of een systeem in één oogopslag op tafel te zetten zonder dat al deze personen aanwezig zijn (bv.: een gezin, een werkcontext, overleden personen). Dit zorgt ervoor dat we snel een volledig beeld krijgen over iemands omgeving en hoe al deze personen met elkaar in relatie staan: is er verbinding?, zijn er breuken?, zijn er coalities en allianties?, …
Een andere bijzonderheid is dat je de dingen letterlijk vanuit een ander perspectief kan bekijken. Als ik mensen aan tafel van plaats laat wisselen, dan zien ze de Duplo-opstelling vanuit het perspectief van de ander(en), en vaak geeft dat verrassende en nieuwe inzichten. “Zo had ik het nog niet bekeken”, “ik wist niet dat jij dit zo zag”; het is ook voor mij steeds nog wonderlijk om te ervaren hoe een eenvoudige opstelling ingewikkelde situaties kan ontwarren. Veel cliënten geven na hun eerste sessie aan dat ze niet hadden verwacht dat Duplo hen zoveel inzicht kon geven en dat ze dit graag bij de volgende sessie willen herhalen.
Het inzetten van Duplo creëert ook de mogelijkheid tot tijdreizen: we kunnen vanuit het heden terugschakelen naar het verleden, en we kunnen vooruitkijken in de toekomst. Dit zorgt voor dynamiek in de hulpverlening met cliënten, en biedt hen tegelijkertijd een terugblik en perspectief en hoop. Hoe wonderlijk is dat?
Omdat zowel mijn mensen als ikzelf met het materiaal werken, wordt er ook een gelijkwaardige relatie gecreëerd. Ik ben dan niet de ‘therapeut/expert’ die op de voorgrond staat, want net door het gebruiken van Duplo kan ik meer op de achtergrond blijven en de cliënt(en) aan het werk zetten en hen de regie geven over de sessie en het gesprek. Hierdoor wordt ook de verbeeldingskracht van hen aangesproken en aangemoedigd, waardoor het stuk mentaliseren en verplaatsen in de ander vanzelf aan bod komt.
Beelden zeggen vaak meer dan woorden, en net omdat we beeldend werken blijven de sessies en de bijbehorende inzichten langer hangen in tegenstelling tot enkel woorden die vaak vluchtig zijn.
Op het einde van een sessie wordt er ook een foto van de opstelling gemaakt: zo kunnen cliënten achteraf dit herbekijken en zien ze vaak nieuwe dingen of komen er bij een volgende sessie nieuwe inzichten en gespreksonderwerpen hierdoor aan bod.
Doordat je samen met je cliënt(en) ‘in dezelfde richting kijkt’ behoud je ook de focus en overzicht over het verhaal, en is het niet nodig om voortdurend oogcontact te maken. En dat is voor veel mensen vaak een opluchting omdat het hen een veilig kader biedt waarin ze over zichzelf kunnen vertellen via hun poppetje.
Duplo is veelzijdig en kan dan ook in zeer veel settings ingezet worden: bij individuele sessies, gezinnen, koppels, teams. Je kan focussen op specifieke personen, je kan een tijdlijn of genogram uitzetten, je kan oplossingsgericht werken, je kan aan trauma werken, je kan psycho-educatie geven met Duplo ter ondersteuning,…
Natuurlijk vergt werken met Duplo training en oefening, en dat kan in het begin onwennig aanvoelen. Toch merk ik na een eerste vormingsdag dat mensen heel gemotiveerd en al met meer vertrouwen ernaar uitkijken om met de opgedane kennis aan de slag te gaan.
Tijdens de tweede vormingsdag is de diepgang en vlotheid in het gebruik van Duplo dan ook duidelijk zichtbaar. Hier komen dan vaak al meer specifiekere en casusgebonden vragen aan bod en merk ik vaak dat sommigen al hun eigen twist geven aan het werken met Duplo (en ook vaak andere creatieve materialen mee inzetten).
En ook dit ervaar ik steeds als wonderlijk: hoe coaches en therapeuten door het inzetten van Duplo meer in zichzelf gaan geloven en dit ook doorgeven aan hun cliënten.
Dus heb je in je sessies soms geen taal en wil je aan de uitdrukking ‘beeld zonder klank’ vanaf nu een positieve connotatie geven? Mijn advies: zeg het met Duplo!
Kim Ieroianni – www.wonderschatter.be
